MANİLERLE KUSKUNLU

MANİLERLE KUSKUNLU KÖYÜ

Elimdeki girebi,

Taşa çalsam kesiyi.

Kuskunlu’nun başları,

Püfür püfür esiyi.

Yola sıra sıradır,

Kahyalı’nın evleri.

Fındıkta lazım olur,

Ya tırmık ya gelberi.

Alt mahalle uşağı,

Alttan bağlar kuşağı.

Biraz erken kızarlar,

Hemen çeker bıçağı.

Samurçukuru yolu,

Bizi köylere bağlar.

Okulumu gördükçe,

İçimi ateş dağlar.

Yayca köyün tepesi,

Efesi var efesi.

Dağdibi’nden akıyor,

Keçecoğlu Çeşmesi.

Abdullu’nun gençleri,

Horonu güzel oynar.

Uzun hava çekerken,

Çayı yanında kaynar.

Çıraklı sınır yeri,

Harkköy’üne geçilir.

Delikanlı uşaklar,

İçlerinden seçilir.

Pattarlası uşağı,

Mileyi güzel yapar.

Gopcayı bir görürse,

Uzaktan bile atar.

Bizim Maden uşağı

Anadan avcı doğar.

Çakalı şöyle dursun,

Domuzu da boğarlar.

Örenni mahallesi,

Aradadır arada.

Hele bir el kaldırsın,

Onlar var mı burada?

Değirmensuyu derler,

Köyün en alt yerine.

Çöteyi bırakırlar,

Suyun derin yerine.

Yaz ayları gelince,

Dibekyanı şenlenir.

Ne yapsın gençlerimiz,

Oracıkta eğlenir.

Haziran 2013Kenan KESKİN

Sözlük:

Dibek: Büyükçe taştan oyulmuş havan. İçinde kendir dövülür, bulgur ve yarma yapılır.

Çöte: Akarsuda balık tutmak için ince çubuklardan örülmüş, içine balık girince çıkamayan bir kapan.

Gopca: Düğme

Mile: Değişik taşlardan yapılmış bilye.

Gelberi: Demir tırmık.

Girebi: Burunlu balta.