Çanakkale Zaferini 101. yılı nedeniyle her sınıfta 101 fidan dikme kampanyası başlatıldı. Şehidlerimiz adına dikilecek fidanlara çocukların ilgisi çok büyük oldu.
Adeta yarış halinde kampanyaya katılım gösteren çocuklarımız 12 Nisan günü fidanlarını toprakla buluşturdu.
Can suyunu kendi içme sularından koyan öğrencilerimizin bu davranışı gerçekten alkışlanacak bir davranıştı.
Minik ellerle torağa dikilen fidanların büyüyüp ağaç olmasını ve güzel memleketimize güzellik katmasını diliyoruz.
Ağaç dikmeye hazırlanıyoruz.
Şu çakılı alsam mı acaba?
Öğretmen bakıyor. Taşla oynama zamanı mı şimdi?
Galiba şu yan tarafa dikeceğiz ağaçları.
Şimdi hazırız gidebiliriz.
Haydi Bismillah! Ama biraz eğri oldu herhalde.
Etrafına biraz toprak koyduk mu tamamdır.
Şu poşeti de çıkarayım. Biraz toprak da koymak lazım.
Öğretmenim bu toprak çok sert. Kenarını dolduramıyorum.
Poşeti çıkmıyor öğretmenim! Bana yardım eder misiniz?
Fidanı yerleştirdim de etrafına koyacak toprak yok.
Toprak çok sert ama ben şimdi ufalar işe yarar hale getiririm.
Öğretmeniiim! Bu toprağı taşın üzerinde kırabilir miyim?
Poşeti çıkar Ömer, poşetle olmaz.
Ben diktim bile. Bu fidan da benim gibi mutlu olacak.
Ben bu toprağa elimi nasıl sürerim şimdi?
Acaba şimdi ne olacak? Fidanı yerine koyduk ama sonrasını bilmiyorum.
Hocam, bu toprakta olmaz. Burda fidan yetişmez. Adamlar buraya çimento dökmüşler.
Hocam burası da çimentolu. Ben fidanımı başka yere taşıyacağım.
Burası da sıkıntılı ama ben toprak getirir fidanımı dikerim.
Galiba oldu bu sefer.
Kızım ayakla olmaz ellerinle toprağı taşıman lazım!
Çok yoruldum ya! Biraz dinleneyim şurada.
Otlardan görünmüyor ama ben fidanımı diktim öğretmenim.
İşte benim fidanım da burada
Acaba ne olacak? Yetişirler mi ki? Can suyu da azdı...
Elveda sevgili fidanlarımız. Çabuk büyüyüp çevreye faydalı olmanızı diliyoruz. İlkokul bitince sizi ziyarete geleceğiz. O zaman kadar beraber büyüyelim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder